Dagverslagen maart 2004

terug

Beste Lezers,

Als er naar aanleiding van wat je gelezen hebt en

-je wilt hierop reageren of
-je hebt vragen over wat ik geschreven heb of
-je niet begrijpt wat ik precies bedoel in mijn verhaal of
-je vind dat wat je wilt schrijven niet thuis hoort in het gastenboek (is expliciet voor Astrid bedoeld)

dan kan je mij altijd rechtstreeks mailen:

gerard@cornelis.net

Antwoord volgt dan zo spoedig mogelijk.
Gerard

Donderdag nemen wij afscheid van Astrid in "de groene kerk in Oegstgeest. Deze lokatie is door Astrid bewust gekozen omdat zij wilt dat wij haar as bijzetten in de urnentuin naast de kerk. Ondanks dat het afscheid in een kerk(je) wordt gehouden zal er geen kerkdienst worden gehouden maar zal het afscheid volledig in het teken staan van Astrid.
Als mensen dat willen, is er voldoende gelegenheid om tijdens het afscheiddienst iets tegen of over Astrid te vertellen. Als iemand dat wilt doen dan horen wij dat tijdig.

Hoe het overlijden van mijn moeder nou precies verlopen is zal mijn vader deze komende dagen nog wel vertellen, maar we hebben het nu even aardig druk. Het komt allemaal nog.
Met ons (Mijn vader, Eddy en Ik) gaat alles redelijk goed. Het klinkt misschien weer beetje vreemd maar het is toch wel een soort van opluchting.
Ikzelf besef het nog niet zo goed. De klap zal nog wel komen, neem ik aan nadat we mijn moeder donderdag in het crematorium achter moeten laten. Dan is haar lichaam voorgoed verdwenen maar toch zal mijn 'mamma' zelf ALTIJD met warme gevoelens in mijn gedachten blijven ... Ik hou van haar ...

De afgelopen weken heb ik met Linda vele malen gesproken over wat we zouden doen nadat Astrid is overleden. Linda vond het nl. heel eng dat Astrid na haar overlijden nog thuis zou blijven en zij steeds wordt geconfronteerd met 'iemand' die is overleden. Dood is hard, dood is koud, dood is van films waarin de engste dingen gebeuren.
Inmiddels denkt Linda er nu heel anders over. Na het overlijden van Astrid zaterdagmiddag was Linda er meteen bij om Astrid's hand vast te houden en over haar haartjes te wrijven en haar nog even te knuffelen.
Vanaf dat moment bestond er voor Linda geen enkele reden om Astrid niet thuis te houden. Zij moest bij ons blijven............... Astrid ligt nu naast onze slaapkamers en Linda, Edwin en ik hebben daarbij een zo ontzettend goed gevoel en verbazen ons erover waarom wij over dit onderwerp uberhaubt hebben gespoken. Astrid is nu nog steeds in ons midden omringd met bloemen en kaarsjes. Zelfs hebben wij ruimte vrijgemaakt voor heel veel foto's van Astrid vanaf haar 14de jaar tot een paar jaar geleden. Als mensen haar nog willen zien zijn ze van harte welkom. Vandaag en gisteren was het behoorlijk druk met bezoekers die Astrid nog even persoonlijk vaarwel wilde zeggen. Ook dat geeft ons een prachtig gevoel dat er nog zoveel mensen zijn die Astrid voor de laatste keer nog wil zien, liggend in haar eigen bed alsof ze slaapt en binnen enkele minuten weer wakker kan worden. Ook dit is goed.....

De informatie die ik beloofd heb zal ik morgen beschrijven. Het enige wat ik nu wil is slapen................
Met Linda en Edwin gaat het ontzettend goed. Het is heel belangrijk geweest dat wij de afgelopen weken met z'n vieren heel open hebben kunnen praten over wat nu gebeurd is,. Er heest meer een stemming van opluchting en berusting dan een van diepe droevenis en zijn blij hoe het vandaag allemaal is verlopen en dat Astrid niet meer hoeft te lijden. Dat geeft ons kracht en houden ons hieraan 'stevig vast'. Terugkijkend op de laatste 6 jaar kan alleen maar de nu bestaande opluchting rechtvaardigen wat heel duidelijk onze droevenis overwint. Het is goed zo.......................................................................

Astrid ligt thuis en wij zullen donderdag 1 april om 11:00 uur met haar meegaan naar het 'Groene Kerkje' in Oegstgeest waar we met familie en alle vrienden definitief afscheid van haar zullen nemen.
Iedereen die op een persoonlijke manier afscheid van Astrid wil nemen, kan tot en met woensdag gewoon bij haar thuis langskomen.

Toch nog onverwacht....................Astrid is zonder pijn en op een rustige en vredige manier om 14.30 uur overleden
meer informatie volgt snel

Weer een begin van een nieuwe dag waarvan ik verwacht dat deze het zelfe zal verlopen als gisteren. Atthans is daar nu geen aanleiding toe om anders te denken.

Het was ook deze nacht voor Astrid een rustige. Dus ook een rustige voor de oppas die Astrid 2x heeft verschoond en ook gelijk het bed heeft meegenomen vanwege een ongelukje gistermiddag.
Ook ik heb vannacht onder toezicht geslapen !!!!!!

De nieuwe oppas is net gearriveerd. Zij zal de zorg voor Astrid overnemen en kan ik weer een stukje slapen tot 7.00 uur.
Met Astrid was het vanmiddag vrij onrustig. Wilde vaak rechtop zitten en als zij dan zat moest ze veel moeite doen om ook recht te blijven zitten. Ze is moe, heel moe en ondanks dat de morfine vanmorgen is verhoogd heeft ze naar mijn mening nog steeds pijntjes.
Vanavond is zij dan wel rustig blijven liggen. Het is dan allemaal zo aandoenlijk hoe zij met haar mond open onregelmatig naar lucht hapt. Ik hoop dat de nacht voor haar net zo rustig verloopt als gisteren.

Je belooft wat (12.00 uur) en om 15.30 uur staat er dan eindelijk wat op. De mensen die mij kennen zullen hiervan niet opkijken.

Vanmorgen is Astrid behoorlijk 'bij' geweest. Zij reageerde heel goed op wat je haar vroeg en de tekenen van herkenning waren echt aanwezig. Tot onze grote verassing wilde zij weer drinken en gaf duidelijk aan dat zij dorst had. Wat heet dorst............ Er gingen bijna 3 grote glazen in. Ook het tandenpoetsen was een mooie vertoning. Ik vroeg haar of wij haar tanden moesten poetsen. Ook daar gaf zij een duidelijk "ja'" op. Zijn we bezig heel moeilijk te doen om alle tanden te bereiken, vindt ze dat zij het beter kan. Wij dachten dat die tandenborstel alles zou bereiken behalve haar tanden; NIET DUS !!!!! Ze steekt de borstel in haar mond en begint als een bezetene te poesten waarvan menig kunstgebithapper kan leren.

Astrid heeft een hele rustige nacht gehad. Althans niet dat ik dat heb gemerkt maar dat werd mij verteld door de 'oppas' die om 7.00 uur weer is vertrokken. Hoe raar het ook mag klinken maar als je niet beter weet dan zou je zeggen dat het beter gaar dan gisteren. Natuurlijk niet..................., maar ze toont rustiger (morfine) en kan daardoor zelfs een beetje draaien in bed en heb zelfs af en toe contact wat je gisteren absoluut niet mogelijk was. Rond 12 uur zal ik weer wat laten horen/lezen.

Vanmiddag is het morfinepompje aangesloten en heb het idee dat zij nu minder pijn heeft dan hiervoor. Minder pijn ??? Ik weet het wel zeker want wat zij vanmorgen niet meer kon doet zij nu weer wel zoals zelf op de rand van het bed gaan zitten. Dus mogen we haar niet uit het oog verliezen en moet er altijd iemand bij blijven. Overigens geen opgave hoor !!!!!!

Ze ligt nu heel rustig en is net wat opgefrist door de thuishulp. (daarom ben ik zo laat met schrijven) We hebben de kamer een beetje opgevrolijkt met een bloemtje en wat kaarsjes (linda) Net is een vriendin van Astrid binnengekomen en er was meteen een kreet van herkenning. Heel grappig dat ze op mensen die zij gewoonlijk niet iedere dag ziet zo reageert.

Sinds maandag is de toestand van Astrid zienderoog verslechterd. Gisteren was er nog incidenteel contact mogelijk maar vandaag geheel niet. Ook het lopen zoals ze gisteren nog deed is verledentijd. Haar huidskleur vond ik gisteravond al verdacht waardoor ik vond dat er toch een arts even naar haar moest keek. Linda (zover mogelijk) en Edwin lagen te slapen en ik vond dat ik ook wel een paar uurtjes nodig had en zocht daarom naar een bevestiging van een arts die kon inschatten of de tijd om afscheid van Astrid te nemen al vannacht zou aanbreken. Hij vond haar toestand ernstig maar niet dat er symtomen die duidde op een einde binnen enkele uren.

Dus vannacht een paar uur geslapen en ook Astrid heeft naar mijn idee rustig gelegen. Vanmorgen was die rust in haar toch verdwenen doordat zij pijn heeft en ook de morfinenpillen niet meer kan slikken. Zelfs vocht is nu niet meer mogelijk.

Om het probleem van de inname van de morfine op te lossen wordt er vanmiddag een pompje geplaatst die haar de gewenste hoeveelheid kan toedienen en afhankelijk van (de zichtbare) pijn kan worden verhoogd. Pijn mag zij absoluut niet leiden.

Besloten is om haar geen vocht meer te geven wat haar zal versuffen en uiteindelijk zal bijdrage tot haar overlijden. Dat zal echt geen dagen meer duren. Nu moeten we denken in halve dagen.

Behalve haar moeder zal er vannacht ook een verpleegster van 23.00 uur tot 8.00 uur aanwezig zijn die Astrid in de gaten houdt en zonodig helpt. Dat betekent dat wij 'rustig' kunnen slapen en als het nodig is dat wij wakker gemaakt kunnen worden.

Een bericht voor Miriam: Bedenk wat ik je geschreven heb en dat dat altijd de wens en gedachten van Astrid is geweest !!!!!!!!!!!

Wat mijn vader gister al meldde, is dat hij vindt dat mijn moeder (nu) niet meer alleen mag blijven. Ook ik vind dat er altijd iemand bij haar moet zijn vanaf nu. Zoals de doktoren (en ook mijn vader dus) niet weten wat de oorzaak is van die verwardheid, zou ik ook écht niet weten wat hier aan de hand is. Oke, het is natuurlijk wel zo dat ze verslechtert, maar dit kan ik zelfs geen verwardheid meer noemen.

Vandaag was ik vroeg uit school en van 13.00 u. tot 17.30 uur ben ik bij mijn moeder gebleven om een oogje in het zeil te houden. Als ik heel eerlijk ben vind ik dit ontzettend moeilijk elke keer weer. Ik weet niet wat het is, maar het idee dát er wat gebeuren kan is heel eng. bij elke piepje dat ik hoor vlieg ik uit mijn stoel, weg van de computer, om te kijken wat mijn moeder aan het doen is. Meestal ligt ze gewoon nog rustig op bed, maar af&toe staat ze ineens rechtop en roept ze in paniek: "Plassen, Plassen!". (bijv.) De 'verwardheid' is zo erg, dat ze de weg in huis niet eens meer weet. Ze weet niet waar haar kamer is en kan vaak ook de wc niet meer vinden. Dan staat ze op de overloop, bij het trapgat. ik weet het niet precies, maar ze is gewoon echt de weg kwijt. Vandaar ook dat we vanaf gister elke nacht een hele barricade voor de trap maken van stoelen etc. zodat zij 's nachts niet per ongeluk in haar 'verwardheid' de trap af zou lopen. wat natuurlijk helemaal niet gaat/kan want ze is ontzettend onstabiel. Dan zou ze zo van de trap af vallen. Dat is is wel het laatste wat we nu nodig hebben denk ik.

Maar goed, even hoe het vandaag verder met mijn moeder gaat. Vooral zoals gisteren ook, maar naar mijn idee nog ietsje slechter. Wel heeft ze 2,5 pakje Fortimel gedronken waar ik ontzettend blij mee ben, want dat heeft ze gewoon nodig, al is ze behoorlijk van de kaart (heel wazig etc.).

Volgens de dokter zou het wel eens zo kunnen zijn dat ze op langer termijn in coma zou kunnen raken. vanwege uitdroging of werking van organen. Dit KAN maar hoeft absoluut niet!

Het klinkt misschien allemaal een beetje vreemd, maar als iemand mij nu zou vragen wat ik het liefste heb/wil, dan denk ik vooral aan mijn moeder en al de ellende en pijn die ze moet doorstaan. Dan zou ik dus antwoorden dat ik het NATUURLIJK ontzettend fijn vind dat ze nu nog bij ons is, en dat dat eigenlijk ook het enige is wat ik wil (als ik alleen aan mezelf zou denken), maar wie wil dat nou niet? Maar aan de andere kant. Als ik alleen aan haar denk, hoe ontzettend verschrikkelijk dit allemaal is voor haar. Dan denk ik er wel eens aan hoe fijn het zou zijn als ze geen pijn meer zou hebben..... Hmm, toch vind ik het vreemd dat ik dit zo zeg, hoewel ik wel erg eerlijk ben dan .....

Vanmorgen heel vroeg is er bij Astrid bloed geprikt zodat er snel kon worden gezocht naar de oorzaak van haar verwardheid sinds gisteren. Niets dus !!!!!

Welliswaar was het eiwitgehalte aan de lage kant en was de nierfunctie wat verlaagd (door het prikken van afgelopen zaterdag) maar geen reden om iets te doen. Waar dan die verwardheid vandaan komt is nu niet direct te zeggen. Meest voor de hand liggend is het medicijnen gebruik. Afgelopen donderdag heb ik de morfine voor de nacht verhoogd van 60 naar 80 mg dus ik ga voor vannacht maar weer eens terug naar de 60. Verwacht hiervan niet veel maar als de pijn in haar rug, die Astrid altijd heeft, constant blijft dan maar liever op 60 ng blijven 'hangen'

Ook vandaag is Astrid niet het bed uitgeweest. Vanmorgen is zij wel een uur lang door de fysio gemasseerd en was zij de rest van de morgen redelijk goed bij. Sinds vanmiddag is zij weer erg slaperig en merk je dat de verwardheid ook weer terugkomt. Wilde vanavond ook niet eten en slaapt op dit ogenblik (21.45 uur) nog steeds.Heeft gelukkig 2 pakjes Fortimel en ik denk tot nu toe 3 glazen limo gedronken. Straks proberen of de 3e Fortimel erin gaat.

Als je mij vraag in welke situatie Astrid zich nu bevindt dan zou ik dat niet weten. Dit kan weer van voorbije aard zijn zoals we al veel vaker hebben gezien maar misschien ook een van het begin van een periode waarin ze het gaat opgeven. Ik weet het niet. Ben hierin vaak genoeg verrast!

In iedergeval is de situatie zo dat ik vind dat zij (nu) niet meer alleen in huis mag blijven...................

Astrid is vandaag haar bed niet uitgeweest. Terwijl zij gisteravond nog 'gewoon' is gaan slapen werd ze vanmorgen wakker en had helemaal geen zin om eruit te komen. Zij was er gewoon niet bij en ook met haar contact krijgen lukte niet echt. Als ze dan wat zei was dat heel erg verward. Met het naar de badkamer gaan ging ze de kamer van Linda binnen en als ze dan (geholpen) de badkamer had bereikt wilde ze plasen maar kon de toilet niet vinden terwijl die altijd op de zelfde plek heeft gestaan. Je moest haar echt helpen want anders was er niets van terecht gekomen. Eenmaal in bed had ze de bediening van haar bed in de hand en vond het vreemd dat daarmee de TV niet van zender wisselde. Als we hiervan iets zeiden of haar wilde helpen, kregen we allemaal de 'wind van voren' dat we er zeker niet mee moesten bemoeien en dat zij toch wel weet hoe een TV werkt. Dus echt helemaal van de kaart. Het haar kwalijk nemen moet je niet doen omdat zij ervan overtuigd is dat zij het bij het rechte eind heeft.

In bed vond ik haar ook heel erg schokken met haar armen en benen. Heel vreemd. Reden om vanmiddag de dokter te raadplegen. Die constateerde dat het best wel eens een tekort aan eiwitten kan zijn of het zelfde wat zich in september vorig jaar afspeelde dat vanwege een te hoog kalkgehalte in haar bloed zij helemaal is gaan 'flippen'. Morgen overleg met het AvL.! Ik verwacht eerlijk gezegd een opname.

Op dit ogenblik (23.15 uur) slaapt ze en is het rustig. Ook zei (deed) ze vanavond geen rare dingen. Dat betekent niet dat dat over een uur ook zo zal zijn. Het was vandaag dus een rare dag...................... en heel weinig gedronken.

Vanmorgen vroeg (voor de zaterdag 8.30 uur !!) op omdat om 9.30 uur de huisarts kwam om het vocht 'af te tappen en een uur hiervoor de huid waarin geprikt ging worden moest worden ingesmeerd om het te verdoven. Omdat niet alle attributen voorhanden was, is het uiteindelijk pas om13.00 uur gelukt om daarmee te beginnen. En........ ja hoor, om 16.00 uur was er weer en kleine 4 liter de emmer ingelopen. De volgende keer wilde de dokter misschien wat minder eruit halen omdat zij denkt dat als je nog iets laat zitten de productie daarna minder zou kunnen zijn. Ze gaat dat opnemen met de oncoloog in het AvL.

Astrid is vandaag heel erg warrig geweest, Komt ook door de extra morfine die zij vanmorgen innam zodat de prik in haar buik minder pijn zou doen. Het feit dat zij nu (23:30 uur) in bed Idols zit te kijken geeft wel aan dat zij zich nu weer wat beter voelt. Gelukkig maar...

Vannacht ben ik terug gekomen van een talenreis met school naar Berlijn. Het was allemaal zeer gezellig maar heb mijn moeder de afgelopen dagen dus niet echt meegemaakt. Mijn vader heeft het ontzettend druk en heeft nog geen tijd gehad om een berichtje te tikken voor deze week. Het komt allemaal morgen weer. Uitgebreid etc. Vandaag had ze weer last van haar buik en rug, en is ze sinds woensdag af&toe misselijk. Nu allemaal lekker slapen, ook ik ben moe.

Zoals ik afgelopen zondag al schreef zal er morgenochted weer vocht bij Astrid worden weggenomen. Ze krijgt het weer benauwd en de huid om haar buik is weer erg gespannen. Astrid vermagerd nu wel heel erg sterk. Ongelofelijk dat zij dat allemaal volhoudt.

Afgelopen zondag schreef ik nog dat haar geest nog goed is maar vooral deze week merk ik toch dat zij veel dingen vergeet of door elkaar haalt. Ook hierover moeten we ons maar niet druk maken omdat het nu toch een opeenstapeling wordt van vervelende bijwerkingen enz. Soms vraag je je wel eens af wat er in haar koppie omgaat om op deze manier verder te leven en door te gaan. Beter dan nu zal het nooit gaan........................................

Afglopen dagen was de tijd om wat te schrijven ver te zoeken. Ik besef dat dat niet goed is omdat het juist nu met Astrid het steeds minder gaat. Dat merk je aan het gewicht dat zij blijft verliezen (komt doordat het vocht zich in haar buik ophoopt en niet meer door haar lichaam wordt opgenomen), het toch vaker pijn hebben, haar huid op veel plekken kapot is en niet meer geneest. Ze zei vanavond, wijzend naar haar benen, dat het net luciferstokjes zijn. En zo zien ze er ook uit!! Het lichaam van haar is helemaal op. De geest is nog goed alhoewel zij de laatste tijd veel dingen door elkaar haalt of vergeet.

Afgelopen woensdag zijn we nog wel naar het AVL (Antonie van Leeuwenhoek Ziekenhuis) geweest maar eigenlijk vroegen we in de auto toen wij daar naar toe reden ons af waarom we een afspraak hadden, wetende dat Schorrie (Dr. Schornagel, de oncoloog die Astrid de afgelopen 4 jaar begeleidde) niets zou kunnen doen dan alleen maar vragen hoe het gaat. We hebben dan ook maar niet meer met hem afgesproken voor over 3 weken maar over 6 weken. Hij gaf zelf ook al aan dat zijn rol hierin eindigt.

Gisteren is bij Astrid weer 4 liter vocht uit haar buik weggehaald. Lucht haar letterlijk behoorlijk op............ Ik verwacht dat het eind van deze week wel weer zal moeten gebeuren. Morgen zal ik meer vertellen ..................

Het was net zoals gisterenmiddag toch weer een dagje wat voor Astrid niet zo lekker was. Gisteren aan het eind van de middag kreeg zij toch meer last van haar ribben en rug en vanmorgen merk je dat aan de snelheid waarmee zij het bed uitkomt. Niet dus. Ik ging om 8.30 uur naar mijn werk en Astrid bleef doorslapen. Daar is niets mis mee maar eigenlijk weet je al dat het een moeilijke dag gaat worden. En dat was het dan ook vandaag.

Hopelijk dat het morgen wat beter gaat want zij heeft om 11.30 uur weer een afspraak in het AVL. Zal ongetwijfeld haar vocht in de buik aan de orde komen want je merk nu weer dat na vrijdag de buik weer dikker wordt. Waar komt het allemaal vandaan, vraag je je af ???

Het was vandaag dus een Behhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh-dag voor haar......................

Vandaag was mijn vader naar een toneelstuk (Tantalus) die de hele dag duurde (waar hij trouwens nu nog steeds is) en Edwin en ik hebben komende week proefwerkweer dus wij konden lekker in alle rust leren en op mijn moeder letten. Of ze wel genoeg at etc. Het ging vandaag opzich wel redelijk al vind ik dat haar buik wéér dikker wordt en dat ze veel over kramp in haar buik praat. Het zal er allemaal wel bijhoren. Verder was het gewoon een lekker rustig dagje en is alleen Pim nog langsgeweest, die net van wintersport terug was.

Morgen weer meer informatie want dan komt m’n vader weer met ’n berichtje.. Hij legt alles wat beter en duidelijker uit.

Gisteren begon de nacht voor Astrid erg moeilijk. Zoals ik gisteren schreef kon zij niet op haar zij liggen omdat zij heel veel pijn in haar ribben (volgens haar) had. Plat liggen op haar rug is ook een pijnlijke houding dus was zittend slapen de enige oplossing. Ook om 4 uur toen ik er even uit was (F1) lag zij nog steeds zo. Toen ik om 5.30 uur weer in bed kroop lag zij tot mijn verbazing heerlijk op haar zij te slapen en toen ik vanmorgen wakker werd weer op de andere !!!!!

Toen wist ik dat de pijn niet kwam vanuit haar ribben maar dit veroorzaakt is door het weghalen van de grote hoeveelheid vocht in haar buik. Ik denk dat ook een buik moet herstellen (organen) als plotseling 5 liter wordt weggenomen.. Dus heeft Astrid vandaag een prima dag gehad. Vanmiddag een beetje geslapen en de rest van de tijd is zij gewoon op geweest. Natuurlijk ligt zij nu (22.30 uur) in bed naar Idols te kijken en voelt zich goed.

Vanmorgen om 9:30 uur was het weer zover en werd Astrid geholpen om weer (3e keer) van haar dikke buik af te komen. Het inbrengen van de drain was zeer pijnlijk maar als 'ie er eenmaal erin zit heeft ze er niet veel last van. Om 11:00 uur was "de klus" weer geklaard en waren het weer 5 liter die de emmer deed vullen. De buik zie je tijdens het hele proces gelukkig slinken.

Het is nu 23.30 uur en Astrid heeft de hele dag flink veel last van haar ribben en rug gehad. Hoop maar dat het morgen wat minder is. Ze zal vanavond op haar rug moeten slapen omdat liggen op haar zij nu even niet mogelijk is. Ze is daarom ook vandaag het bed niet uit geweest. Morgen maar weer proberen.!!!

Gisteren en vandaag heeft Astrid veel last gekregen van haar buik. Wat kan die vochtophoping in haar buik toch hard gaan! Gisteren merkte je het al aan haar ademhaling en vandaag heeft zij het echt benauwd gehad. Naast die benauwdheid krijgt zij dan ook meer pijn in haar rug en ribben wat ongetwijfeld komt door het vocht waardoor alles in de verdrukking geraakt. Daarnaast heeft zij best eetlust alleen wordt dat nu weer verstoord doordat als zij eet zij dat moet bekopen met ergere benauwdheid.

Daarom heeft de dokter toch maar besloten om morgen bij Astrid weer vocht af te nemen. Dit gebeurt morgenochtend (vrijdag) om 9 uur gewoon weer thuis zoals vorige week woensdag. Zal voor haar weer een hele opluchting zijn en Astrid zei dat ze blij zou zijn als het morgenmiddag is want zij merkt dat meteen door verminderde pijn en meer lucht. Astrid begon vandaag over een mogelijke permanente drain maar ik geloof dat de doter daar niet direct om staat te springen.

Met Astrid gaat het naar omstandigheden best wel. Vandaag is er weer bezoek geweest wat zij altijd heel erg gezellig vindt. Als zij daarna op bed ligt voelt zij dat dat toch energie van haar heeft gevergd. Vindt zij ook niet erg want ze slaapt dan echt een paar uurtjes heerlijk door.

De buik wordt weer zienderoog dikker. Ik begrijp niet dat, nadat vorige week dinsdag weer 4 liter is weggehaald, het mogelijk is om weer zoveel vocht in de buik te hebben. De dokkter heeft wel gezegd dat zij dit nog even wilt aanzien deze week. Zolang mogelijk vasthouden die eiwitten !!!!!!!