Dagverslagen april 2004

terug

Beste Lezers,

Als er naar aanleiding van wat je gelezen hebt en

-je wilt hierop reageren of
-je hebt vragen over wat ik geschreven heb of
-je niet begrijpt wat ik precies bedoel in mijn verhaal of
-je vind dat wat je wilt schrijven niet thuis hoort in het gastenboek (is expliciet voor Astrid bedoeld)

dan kan je mij altijd rechtstreeks mailen:

gerard@cornelis.net

Antwoord volgt dan zo spoedig mogelijk.
Gerard

Eindelijk de meivakantie is voor Edwin en mij vandaag weer begonnen. Edwin is gisterochtend met het vliegtuig vertrokken naar Turkije voor een week met zijn vriendje (en ouders), Met hem gaat alles uitstekend. Het leven gaat ook bij hem gewoon weer verder. Ik ga morgen met mijn vader voor 4 dagen naar Venetie. Ook heel leuk. Ik heb er erge zin in. Natuurlijk missen we mijn moeder allemaal heel erg. Dat kan ook niet anders. Maar ik denk dat ik er zoals het er nu uit ziet nooit aan zou kunnen wennen. Ik weet niet precies hoe ik dat uit zou moeten leggen. Maar het zal altijd “anders” zijn. Er mist iets. Vooral vandaag is zo’n dag waaraan ik maar niet kan wennen. Edwin zit in het buitenland, mijn vader is nog een dagje naar z’n werk, en ik zit alleen thuis. Normaal gesproken kon je altijd nog even gezellig met “mams” kletsen.. beetje bijpraten en haar helpen met wat dingetjes in huis. Maar nu zit je hier een beetje alleen en is het huis heel erg leeg. Maar goed, ook daar zal ik toch ooit eens aan moeten wennen.

Jaaaaaaaa, zoals Linda al schreef gaan wij morgen naar Venetie en het wordt nog goed weer ook heb ik begrepen. (20 gr en een zonnetje) Dit weekeinde druk geweest met alle bedankkaartje. Deze gaan morgen op de bus dus zal iedereen ze woensdag ontvangen. Ben er heel tevreden mee hoe ze zijn geworden. Ook staan nu alle foto's van 1 april en enkele foto's van Astrid van de afgelopen 25 jaarop de site (bedankt Mary !!!)

Waar ik nu aan zit te denken is dat ik nog niets heb gehoord van het crematorium wanneer ik de as van Astrid kan komen halen. Naar mijn weten zou dat een maand duren voordat dat vrijgegeven wordt. Als ik terug ben zal ik een begin maken met het copieren van de CD waarop de opname staat van het afscheid van Astrid in het kerkje. Inmiddels is wel de inhoud van het casettebandje op CD gezet dus is het alleen nog maar een questie van copieren. Als we terug zijn uit Venetie zal ik beschrijven wat wij allemaal hebben meegemaakt en gezien.

Eindelijk weer een teken van leven van ons 3-en. Ik had gedacht (zie wat ik schreef op 4 april) dat ik zeeen van tijd zou hebben en dat ik iedere dag wel iets zo gaan schrijven hoe het, nu Astrid er niet meer is, ons vergaat. Niet dus !! Als ik zo terugkijk dan zijn de afgelopen 2 weken toch redelijk goed voorbij gegaan. Iedereen is weer met z'n dagelijkse dingetjes bezig en natuurlijk wordt er veel over Astrid gepraat. Gelukkig maar. Al is het maar over hoe wij haar afscheid op 1 april jl. hebben ervaren met zoveel mensen en de indrukwekkende woorden tijdesn het afscheid. Elke dag zijn wij wel bezig met Astrid. Nu gaan wij deze week bedenken hoe wij iedereen willen gaan bedanken voor hun aandacht richting Astrid tijdens de afgelopen jaren en met name tijdens het sfscheid. Elke keer vragen wij ons dan af hoe zij dat zou hebben gedaan om alles maar zo herkenbaar te laten zijn. In feite is dit voor ons een prima manier om met de situatie waarin wij nu verkeren om te gaan.

hèhè daar zijn we weer.. Het is nu ongeveer 3 weken geleden dat mijn moeder is overleden. Heftige tijd allemaal.. 1 April werd Astrid gecremeerd en ik vond het een HELE mooie dienst. het was allemaal heel "eigen". Heel erg "mijn moeder".. Het was niet echt een hele trieste sfeer. natuurlijk was er verdriet, maar ik denk dat het echt is gegaan zoals mijn moeder dat zou willen. Ook zo blij ben ik met alle "speeches" die gehouden zijn. Daarin kwam vooral naar buiten dat mijn moeder een sterke, positieve, spontane vrouw was. wat ze ook ècht was! ze stond altijd voor iedereen klaar en was echt in voor gezelligheid. Natuurlijk missen wij haar heel erg, en ik denk dat 't nog wel veel erger zal gaan worden. Vorige week met pasen bijvoorbeeld. Zij was altijd diegene die altijd gezellig het paasontbijt verzorgde en de tafel dekte. Nu moeten wij er met z'n 3tjes iets gezelligs van maken, wat zeker ook wel gaat lukken. Maarja, je mist toch iemand. Ik heb altijd een gevoel van leegte. een lege plek. Het gevoel dat het niet "compleet" is. Als ik heel eerlijk ben besef ik het nog steeds niet echt allemaal. Ik vind dat, als ik er zo aan terug denk / er naar terug kijk, het allemaal toch wel heel erg snel is gegaan op het eind. Dat had ik niet echt verwacht 1,5 maand geleden. Maar goed.. het echte besef komt nog wel. Dan komt de zomervakantie weer, en de kerst etc. Dat zijn echt van die momenten waarop ik haar HEEL erg zal gaan missen. Wat ik natuurlijk ALTIJD doe, maar dan extremer. Ach ja.. Alles komt uiteindelijk wel goed. Het gaat wel lukken. zo wij met z'n 3tjes. De gedachte dat mijn moeder geen pijn meer heeft. Dat is gewoon goed voor haar. Ze heeft rust. Dat verdiende ze en ik heb er uiteindelijk vrede mee...

Het zijn toch rare dagen na het afscheid van Astrid waarover wij (Linda, Edwin en ik) een heel erg goed gevoel aan hebben overgehouden. Morgenavond (5 april) zal zowel Linda al ik wat gaan schrijven hoe wij 1 april werkelijk hebben ervaren en hoe wij de komende tijd deze website gaan afbouwen.